Radawa to miejscowość wypoczynkowa w województwie podkarpackim, bajecznie położona w świerkowych i sosnowych lasach. Panujący swoisty mikroklimat, przepływająca rzeka Lubaczówka oraz zalew rzeczny z ośrodkiem rekreacyjnym tworzą dogodne warunki wypoczynkowe. Radawa jest odwiedzana przez liczne rzesze turystów, kuracjuszy, wczasowiczów.

Historia Radawy.

Radawa wymieniana była w dokumencie królowej Jadwigi z 1387 r. w sprawie nadania miejscowości na rzecz Jana z Tarnowa. Dawniej nosiła nazwę Rudawa, ponieważ była ośrodkiem produkcji żelaza, które wytapiano już w średniowieczu z miejscowej rudy darniowej. Miejscowa kuźnica wymieniana była w XVII w. jako „oficina metallica”. W XVI w. Anna Alojza Chodkiewicz, żona hetmana Karola Chodkiewicza, darowała wieś zakonowi Jezuitów w Jarosławiu. Spory z nimi toczyła rodzina Lubomirskich o włączenie Radawy, jak też pobliskiej Cetuli, do swoich włości. Tędy przeszły w 1657 r. wojska Jerzego Rakoczego. Po likwidacji klasztoru zakonu Jezuitów w 1777 r., Rudawę nabył hr. Wilhelm Siemieński. I pozostała własnością tej rodziny do 1914 r., a potem nabyli ją Czartoryscy z Pełkin. Przez Rudawę w 1809 r. przechodziły oddziały napoleońskie.

W 1914 r. wieś znacznie ucierpiała podczas walk frontowych. Po bitwie pozostał tu cmentarz. Ponownych zniszczeń doznała Rudawa w okresie II wojny światowej i walk z UPA.